Leopold Trafny
W walce o przetrwanie (duża rodzina, ojciec bez pracy, okupacja) stawał się wcześnie dorosłym, podejmując się różnych prac, aby pomóc rodzicom.
Całą okupację pracował w owczarni, oborze i chlewni w majątku Bogusławice, do której zmuszany był przez Niemca administrującego tym majątkiem.
Po wojnie pracował w PGR i na ojcowiźnie z parcelacji.
Szkołę podstawową ukończył w Bogusławicach pracując i ucząc się. Szkołę średnią w Poznaniu, a studia w Szczecinie na Politechnice.
Pasją jego życia była nauka o przedsiębiorstwie a ponadto matematyka, fizyka i chemia.
Był współbudowniczym fabryki „Korund” w Zakładach Mięsnych w Kole w których pracował później jako członek kierownictwa przedsiębiorstwa.
Wiedza którą stale poszerzał oraz wielkie poczucie obowiązku i odpowiedzialności oraz kultura współpracy i współżycia dały mu grono wspaniałych przyjaciół i niezwykłą życzliwość ludzką co ceni sobie najbardziej i wspomina z satysfakcją. Swoje rymy pisał jeszcze przed upadkiem tzw. socjalizmu jednak pod strachem, by nie dostać się w ręce „sprawiedliwości ludowej”, której zalety posmakował siedząc w areszcie na Śniadeckich w Poznaniu w 1953r. za wkładania 5-cio groszówek do azotanu rtęci na lekcji chemii.
Rzeczywistość którą utrwalił w swoich opowiadaniach z akcentami satyry i humorem jest taką jaką widział, przeżył z jaką się wielokrotnie zmagał bezskutecznie, a przecież mogło być inaczej!
Będąc już na emeryturze publikował swoje wiersze w gazecie lokalnej. Pisał też cięte felietony oraz opracował i opublikował kilka artykułów z nauki społecznej kościoła, których podstawę i pasję czerpał z literatury i encyklik Papieża Polaka Jana Pawła II.
