Wywiad z Dariuszem Krzywdzińskim, autorem o wielu pasjach, który z pewnością nie marnuje czasu na nudę i zaskoczy nas jeszcze nie jedną pozycją.
Dariusz Krzywdziński z wykształcenia pedagog nie pozwala na zaszufladkowanie. Autor o wielu pasjach zdaje się bezustannie podążać do przodu. Pisanie jako jedna z wielu aktywności, której oddaje się Dariusz Krzywdziński dowodzi, że czytelnikom oferuje całego siebie.

Niezwykłość Dariusza Krzywdzińskiego polega również na tym, że jego książki choć pełne sensacji utkane są nutami psychologizmu i doprawione odrobiną miłości dzięki czemu zaspokajają gusta pań i panów.



1. Agata Jankowiak: Wiemy, że z wykształcenia jest Pan pedagogiem, który pasjonuje się historią oraz fotografią, że lubi Pan piesze i rowerowe wyprawy, rzeźbienie i pisanie. Czy w takim razie można stwierdzić, że Dariusz Krzywdziński jest niezwykle aktywną i utalentowaną osobą, która nigdy się nie nudzi?



Dariusz Krzywdziński: Z natury jestem osobą aktywną, każda z moich pasji pojawiała się stopniowo. Historia, podobnie jak i fotografia pojawiły się stosunkowo wcześnie, jeszcze w szkole podstawowej, rozpocząłem nawet studia o kierunku historycznym, ale jak to w życiu bywa, plany musiały zostać skorygowane, w rezultacie ukończyłem pedagogikę resocjalizacyjną. Po wielu latach pracy w „trudnym środowisku”, pojawiła się rzeźba, jako forma odstresowania J. Tak, musze przyznać, że się nie nudzę, zawsze znajdę coś interesującego.



2. A.J: Oczywiście wiedząc, że ma Pan wiele pasji i zainteresowań należy spytać czy pisanie to jedynie chwilowa potrzeba, próba sił czy szlak, który zamierza Pan przecierać dalej?



D.K: Początkowo była to potrzeba chwili, przelać na papier kłębiące się myśli. W tej chwili pracuje nad kolejną trzecią książką, czyli jest to jakiś szlak, który pomału przecieram J



3. A.J: Napisał Pan książkę „Odnaleźć siebie”. Sensacja napędza akcje, która doskonale przeplata się z wątkami miłosnymi oraz rozważaniami natury psychologicznej. Skąd pomysł na takie dzieło?


D.K: Początkowo chciałem napisać książkę ukazując wyłącznie problem terroryzmu, ale to byłoby zbyt nudne. Zmieniłem koncepcje, ukazałem losy młodego chłopaka, który pomimo dylematów duchowych, postanawia związać swój los z mundurem, tak naprawdę nie wiedząc, co go czeka. Ukazuję bohatera w czterech odsłonach, jak dojrzewa do pewnych decyzji, które go kształtują i za które musi odpowiadać. Celowo te odsłony nie są powiązane czasowo, nie wiemy ile lat trwały, istotą miał być sam proces przemiany.


4. A.J: Wiele osób wychodzi z założenia, że sensacja zarezerwowana jest dla mężczyzn. Pan w swej pozycji „Odnaleźć siebie” koło sensacji postawił miłość i całą masę egzystencjalnych pytań, a to jak wiemy lubią Panie. Czy napisanie pozycji, która wpisze się w gusta obu grup było zamierzonym celem czy jest to „niezamierzony efekt” wynikający z Pana wyjątkowej natury?



D.K: Nie był to zamierzony cel. Pisząc, tak naprawdę nie myślałem do jakiej grupy kieruje książkę, chociaż zdaję sobie sprawę, że panie czytają więcej książek niż panowie. Cieszę się, że mogłem trafić w gusta pań. Miłość jest nieodzowną potrzebą człowieka, pozwala czuć się bezpiecznym pośród otaczającego nas tłumu. Pozwala wytrwać w trudnych chwilach, dlatego pojawiły się wątki miłosne.



5.A.J: Czytelnicy z pewnością są ciekawi, czy pojawił się już zamysł na kolejną pozycję?



D.K: Kolejna książka „Brunatne sekrety”, właśnie jest u państwa w wydawnictwie i oczekuje druku J. W tej książce, chociaż akcja toczy się współcześnie, nawiązałem do okresu drugiej wojny, historii pewnego tajemniczego transportu, który wiadomo gdzie się rozpoczął, ale nikt nie wie gdzie dotarł.



6. A.J: Zakańczając pozostaje podziękować za odpowiedzi oraz zapytać czego życzyć w prywatnym i literackim życiu?



D.K: Prywatnie – przede wszystkim zdrowia i czasu na wszystkie moje pasje, literacko - jak najszybszego ukazania się drugiej książki i weny twórczej do napisania jeszcze wielu książek J. Dziękuję za wywiad.