„Opowieści o uczuciach’’ to świat ludzkich wyborów, które albo prowadzą donikąd, albo dają nam radość choć nie da się ukryć, że czasem towarzyszy im uczucie pustki, bezsensu a innym razem wiary w cuda, w drugiego człowieka. Za błędy, które popełniamy płacimy wysoką cenę. W opowiastce „Maski” główny bohater ukrywa swoje skłonności homoseksualne, spędzając życie u boku kobiety jednocześnie kochając swojego wspólnika. Ale czy można mieć udane życie, kiedy odgrywa się rolę kogoś kim się nie jest? Czy lęk przed odrzuceniem przez społeczeństwo usprawiedliwia oszukiwanie bliskich osób? Czy można wierzyć w miłość, gdy po utracie wzroku w skutek tragicznego wypadku odwracają się od nas najbliższe osoby a kobieta, która kochała nagle odchodzi?

Niewątpliwie autorka pozwala nam ze wzmożoną siłą, odczuć samotność bohaterów i poczuć ich rozterki i smutki – jakbyśmy byli obok nich. Bohaterowie znajdują się na życiowych zakrętach, są doświadczani przez los i krzywdzeni przez innych ludzi, są kochani i oszukiwani. Często darzą uczuciem, to co nie jest godne miłości, błądzą po omacku, nie rzadko znajdują drogę wyjścia za sprawą jakiegoś impulsu.

„Niekochani śpią samotnie w swoich łóżkach i wpatrują się w księżyc, tęskniąc za bliskością drugiego człowieka. Szukają kogoś, kto się z nimi zaprzyjaźni, będzie obok nich, kogoś kto przymknie oko na ich niedociągnięcia, wady. Idealnie, gdy się okaże do nich podobny i ich polubi, zaakceptuje takimi jakimi są. Wtedy zaczną spać spokojnie i mieć kolorowe sny, inaczej się śpi, gdy mamy komu powiedzieć dobranoc i dzień dobry”.