„Fraszki
igraszki” to tytuł publikacji zawierającej w sobie zbiór poezji autorstwa
Witolda Oleszkiewicza. Jak sama nazwa wskazuje mamy tu do czynienia z fraszkami
– krótkimi rymowankami, które sam autor potraktował nieco z przymrużeniem oka.
Takie też wrażenie odnosimy w trakcie czytania i zapoznawania się z wierszami.
Są to bardzo króciutkie utwory, stanowiące zabawę słowem, rymem i znaczeniem
ale jednocześnie niosą ze sobą pewne myśli i wartości estetyczne oraz
refleksyjne. Czytając – możemy się zastanowić nad wieloma dotykającymi nas
sprawami, pojęciami czy zjawiskami, które w codziennym przyziemnym życiu są
dotykiem abstrakcji i granic poznania. Jednocześnie poruszone sprawy to pojęcia
bardzo emocjonalne i uczuciowe. Autor porusza takie tematy jak: bieda, dusza,
sumienie, los czy samotność. Ktoś powie że to tematy dosyć typowe dla poezji
ale czym by była poezja bez odwołania do takich właśnie, wzniosłych tematów.
Wszak doznania estetyczne płynące z poezji wynikają po części właśnie z
przedmiotu poezji. Tego też dostarczają nam wierszyki Witolda Oleszkiewicza.
Możemy się zatopić w kontemplację nad pewnymi istotnymi a równocześnie
odnoszącymi się do wszystkich ludzi sprawami. Weźmy na przykład takie pojęcie
jak dusza ludzka. Temu zagadnieniu poświęcony jest cały rozdział z kilkunastoma
fraszkami – rymowankami. W tych króciutkich utworach jest zawarte wiele
spostrzeżeń i złotych myśli autora, które mogą nam pomóc w refleksji i
zamyśleniu na ten temat, właśnie duszy ludzkiej. Czym ona tak naprawdę jest?,
jaka jest relacja pomiędzy duszą i ciałem?, itp.
FRASZKI IGRASZKI
Wg G. Herberta
Definicja nędzy jest taka :
"Nadzieja chlebem
biedaka"
Zubożenie
Nawet jeśli kiedyś
Żyło się bogato
To w skromnym życiu
Też wiosna
jest i lato
Straty
Kto nie ma, nie traci
Traci, kto się wzbogacił
Lepiej tracić
niż nie mieć
Gdzie bieda
Na rząd narzekanie
Nigdy nie ustanie
Nędza
Człowieczeństwo z nas wypędza