Bohaterką tego opowiadania jest androidka – człekokształtna kobieta – robot, wyposażona w sztuczną inteligencję. Ma świadomość istnienia, poczucie odrębności, jest piękna i zawsze może wyglądać tak, jakby miała nie więcej, niż dwadzieścia lat.

Za 100 czy 200 lat takie androidy będą ludziom towarzyszyły w pracy i odpoczynku, będą tak samo lub bardziej od nas inteligentne. Nie będą musiały jeść – ale bez trudu wykonywać będą taką samą pracę. Ich elektronowe mózgi będą domagały się takich samych możliwości odprężenia w rozrywkach, sporcie i w seksie.

Wspomnienia sztucznej inteligencji

http://www.ebooki123.pl/wspomnienia-sztucznej-inteligencji_p782

Nasza bohaterka – Samanta – zaliczona została do grupy najbardziej inteligentnych androidów, ukończyła studia medyczne, pracuje w szpitalu. Pewną popularność przyniósł jej udział w spotkaniach z przedstawicielami obcej cywilizacji i działalność społeczna.

 

Wspomnienia Samanty wskazują na to, że jej istnienie, czyli „życie”, oscyluje wokół dwóch podstawowych płaszczyzn – określenia swego miejsca wśród ludzi i seksu. Została tak skonstruowania, że każdy  seks, a zwłaszcza seks z żywymi mężczyznami, sprawia jej przyjemność. Jej sztuczna inteligencja nie wykazuje odczuwalnych oporów przed zmianami partnerów, seksem zbiorowym i ogólną rozwiązłością.

Poznaj inne książki Wojciecha Tadkowsiego zobacz tutaj

Połowa jej wspomnień dotyczy przygód seksualnych. Ich opis jest czasem bardzo szczegółowy, ale nie wulgarny. Jednak druga połowa wskazuje na jednoczesne poszukiwanie komunikacji z ludźmi, przyjaźni, wzajemnej pomocy i psychicznego przywiązania. A nawet czegoś, co może być uznane za miłość.